قهوه های سردِ هر روزه ی من صندلی های تکراری بی تو قرار همیشگی و تو که نیستی  تا در این تنگنا جانپناهم باشی #علیرضا_ناظمی 2

من هم شبیه باران خسته ام از روزهایی که باریدم وتو لبخندهایت را در گلوی واژه های بغض کرده جا گذاشته بودی ترسیدی از تنهایی ترسیدی از سوز سرمای درد و اکنون زمان   سوارشدن به واگن زمان است سالن زنان همراه خودت آ…بیاور آبادان…