دل آشفته در نازکای خیال
گره زده دیده را به زمان
ودر نگاه غمبارش
چه تاسفی عمیق
در حوصله عصرگاهی اش
پاگرفته
فروغ در نگاهش زاده می شود
وسهراب درانحنای عرصه ی
حضورش ریشه دوانیده
کاش غمها زاده نمی شدند
کاش غصه ها مقطوع النسل بودند
وای کاش خدا…
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
