دل آشفته در نازکای خیال

گره زده دیده را به زمان

ودر نگاه غمبارش

چه تاسفی عمیق

در حوصله عصرگاهی اش

پاگرفته

فروغ در نگاهش زاده می شود

وسهراب درانحنای عرصه ی

حضورش ریشه دوانیده

کاش غمها زاده نمی شدند

کاش غصه ها مقطوع النسل بودند

‌وای کاش خدا…

#علیرضا_ناظمی

0

برچسب گذاری شده در: