خوشحالم
که توهستی
وهرشب دست واژه هایت را می گیری
به خانه ی من می آیی
برایم چراغ می آوری
وغذای روح
تا من دربستر شعرها
آرام بین صدای کلمات
موسیقی اسمت را
تن پوش خودم کنم
ودراز بکشم نامت را
روی مه آلوده شبهای خودم
از پشت عینکی که
تماشایت را نزدیک تر می کند
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
