مادر شکیبا

پدر صبورانه

هر دو آستین رنج به دندان گرفته

گریستند و زیستند

وحالا من

دلخوش به شعر هایی سپید

با خرمنی درد

بوسه می زنم

  به دستهای مادر

به شانه های پدر…

#علیرضا_ناظمی

0

برچسب گذاری شده در: