در زنجره اشکبارانِ
دلشوره های مدام
بی گمانه های شور
بی گمانه های آه
بی گمانه های درد
بی گمانه های سوز
رها به داغ خویشتنم
بی آنکه دستی
پناه شانه ام باشد
تا وارهم از دوری
از این همهمه
از این همه دلواپسی
دلتنگی
و اشتیاق شاعرانه ی
چشمهای تپنده اش
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
