دنیای من

مجازی بودی

ودستهایت شبیه باران

به شیشه می زد ولی من

خیس می شدم

پلک می زدی اما من

از پشت عینکم بیکرانه

 تماشایت می کردم

مهربان بودی ومن

سخاوت تو را

ذره ذره درک می کردم

باران شدی باریدی

ابر شدی سایه فکندی

واژه شدی وشعرها را

جانبخشی داشتی

تورا با کدام دست بایستی نوازش کنم

وچگونه درآغوشت بگیرم

حالا که دنیای من شده ای

#علیرضا_ناظمی