همیشه به زنهای عاشق فکر می کنم
وغبطه می خورم به حالشان
که شبیه پرنده
بر شاخساران درختی لانه بنا می کنند
بال می گشایند
زندگی می کنند
ووجودشان لبریز است از اعتماد
شادی در نهادشان رخنه کرده است
به خدا توکل دارند
ونفس کشیدن را
شاعرانه تر دوست می دارند
کتاب می خوانند
می رقصند
وچقدر خوشبختند این زنها…
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
