قاب همدلی

جایی حوالی

قاب نفس های نفس گیر تو

درحجم عمیق یک خاطر خواهی دلچسب

دلم رهسپار می شود

 به سوی خواستن تو

تا مرز های بیکرانه عشق

در خلوت اتاق

ومن دلبسته ی حضورت

با حواسی پرت

مشایعت می کنم چشمهایت را

و از دهانت که طعم توت فرهنگی دارد

بوسه می چینم

قلم بردار

 وقت نوشتن ِ

چامه های سپید است

با چاشنی مهربانی

با واژه هایی غلیظ

که رو انداز فرصت های از دست رفته ی مان باشد

در این زمستان پیش رو

#علیرضا_ناظمی