از لطافت دستهای تو
می توان ره به آسمان برد
در خاک قدم می زنیم
وعرصه محبت تو
در رویارویی عقل وخرد
وتبسم آیینه وار هنر
نقش نگین می یابد
به گوهرانگی فطرت
در فرتورهایی که
به زوایای بی نهایت احساس
پیوند می دهند چشم ودل را
در عمیق لاجوردی بیکرانه های تجسم
جایی که بی گمانه ای از عشق
متبلور است
در محدوده ای فرضی
در کمتر از یک کف دست
ودنیایی بی نهایت است
در محدوده ای فرعی
درکمتر از نیم رخ صورتی
با انبوهی از، با درایت مهر
آمیخته به جان
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
