پروازی به کرانه های نور
از دل تاریکی
همراه با فهم عمیقی از لذت
و عاشقانه های پاییزی
زمانی که من
چشمهایم را
بر می گیرم از شهریور
برمی گیرم از آن غمِ همواره
برمی گیرم از دهان دره ی
واژه های درد
در فصل غریب کشی پرندگان مهاجر
و کوچ می کنم
به مهر
به آبان
به آذر
به فصل سینه سرخ های سفید گلو
تا رقص ابدی شراره های نور را
شاهد باشم در بامداد های دلخواه
تو، من و …
رشک همیشگی احساسی دمادم
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
