از راه دوری آمدم
از فرسنگ ها فاصله
وبرایت قلبی آوردم
که لبریز است از احساس
وتو مرا
در رج به رج سطور دستهایت
مثل واژه ای پناه دادی
پروانه وار، شعر شدم
در مسیر ِسیر ِتماشایت
به دور از آشفتگی های حواسم
بالغ شدم
پرنده شدم…
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
