بابت آرامش محضی که برایم ساختی
مدیونم به تو
غزلنوشی درباوری آراسته به مهر
با تلنگرانه های
نیچه
و
فروید
همراه با تماشای فرتور تو
نهفته در قاب چوبی پیش رو
عمیق شدن درشاخه ی گل آنسوتر
فارغ از گرمای نوشیدنی دلچسبی که
برایم می آوری
رد التماس چشمهایم
و پلک زدن های پیاپی من در
سهم خواهی از حَظ حضورت
مانور دستهایم پیرامون انگشتانت
وفرح بخش امیدی که دردلم
چراغش را روشن کردی
به لطف آن نگاه دخترانه بی تابت
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
