گاهی از آغاز آدمی تنهاست

وآشیانه هرجا بگیرد

همدمی نخواهد داشت

اصلا عادت می کند به تنهایی

حتی زمانی که بارانِ سختی می بارد

واندوه عمیق ِ جلوه گری

کالبدش را می آزارد

باز تنهایی تنها به سراغش می آید

وچقدر باعث غبطه است

  ستاره ها تن به آسمان سپرده

مست معشوق می شوند

و دل درگرو اوبه رهن می گذارند

وما تازه می فهمیم

زمین جای کوچکی ست برای عاشق شدن

#علیرضا_ناظمی

1

برچسب گذاری شده در: