عشق نردبانی ست با یک عالمه پله
وما عابرانی هستیم صف کشیده
درکوچه
به انتظار رسیدن به بام
تا هرشب شاهد رقص ستاره ها باشیم
درکالبد آسمان
وقندیل از چشم برداریم
درگرگ ومیش
این روزهای آبستن درد
وقتی زمستانِ تقویم ها
به ساعتها هم
سرایت می کند
به عقب برگردیم
تا از تَن تُند واژه ها
عدد سیزده را مقدس بشماریم
وبدانیم تا مادامی که نفس درسینه داریم
زندگی جاری ست
وبهار وقتی ست که
دلی عاشق باشد
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
