تنگ شبیه پیراهنم
که حجم انبوه عشقت را
درسینه بر نمی تابد
من با تو جهانی
از نو ساخته ام
که در آن ، راوی
شیفته هیچ
زنی نیست
من تنها به آرامش
فکر می کنم
و سکوت مرداب وار
پلک هایت
که دیر زمانی ست
خستگی هایت را
هلهله می کند هر بار
غمگنانه
برای رهیدن از
مرز
سنت
تعصب
و کج خلقی های
ناجور زمانه
حالا که درد
معترضانه
تا شانه ماه
بالا آمده است
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
