باید گذشت
از پیچِ جاده‌های خاکی —
از فاصله‌های بی‌قِران
از راهی که پا می‌درد
باید رسید
به نفسِ گرمِ یار
به آغوشِ گره‌خورده با سکوت
به آرامشی که می‌بارد
باید گرفت:
بوسه‌ای که می‌شکفد مثل انار
بغلی که خارِ تنهایی را می‌شکند
و اشکی که نم‌نم
از چشمی که هنوز
به ستاره‌یِ یاری خیره است
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
