پرندهای پس از زادنم، پرید و من تبدیل شدم از انسان به پرواز و اکنون مردی خوشبختم مردی با آسمانی تماشا و نگاههایی که لبریزند از: پر پرندگی پرواز و این روزها در من نگاهی نو جوانه زده با قامتِ شعر و غروری قجری و…
موجها در بیقراریشان او را صدا میزنند و دلتنگی آب میشود در انحنای تنِ سنگها صدای پای رمزآلود گوشِ ماهیها بر پلکِ شبهای دریا پرسه میزند و موجهای مواج درمینوردند تورِ ساحل را و من، غمگنان با چشمانی اشکریز به خوابِ ماهیها سرک میکشم در…
در مزرعهیرویاهایم خوابی دیدم لبریز از تو به دور از غوغای مترسکان و جار کلاغها در ناگهانیک اتفاقی که سهم بیقرارمان نگاهی تازه است از روزن از نور بیهیچ تشویشی و میدانم که فردا… و فرداها… از آن ماست! #علیرضا_ناظمی 2