فکورانه در باغ کتاب اندیشه می چینی و زلال جاری شعر را دمادم در روان روشن خود به تماشا می بری از گُرده من درد برمی داری پریشانی را از خانه ام جارو می کنی وبا ترنم احساس در جان من حادثه می ریزی اتفاقی…
چابک وسراپاشور درهمهه ی غریو درختان جنگل ره به کار زار بودن پیش می بریم بی هیچ هراسی از تبر ، تبر ، تبر وبی هیچ التماسی از هرچه شقاوت اجانب اینجا دل هر درختی پاسبان هویت هاست وسلام اولین پاسخ هر دوست به روشنا…
آمدی در واپسین یک روز سرد با شال کرم وکفش های مشکی آرام آرام و از نفیر گام های تو امیدها شکل گرفت آرزوها به ثمر نشست درختها راوی قصه ی ما شدند چهارشنبه خاطره شد من در رویای تصاحب تو سبز پوشیدم واژه ها…
سهم من از زندگی همین آواهای ماندگار توست درسکوت شبها به وقت خواندن دموکراسی عشق در خط به خط قصرآبی وصداهای سهمگین حوالی تو که در ذهن می پراکند واترینگ از بلندی های بادگیر ومن چقدر دستانم تهی ست که نه می توانم چشمهایت را…
همه چیز برمی گردد به تو به فصل خوب خوشه چینی از باغ کتاب به زمان آبیاری گلهای باغچه به وقت هایی که نگذاشتی هدر بروند کتاب خواندی ورزش کردی وبرای پروژه های ناتمامت تمام وقتت را گذاشتی وحالا خستگی جان پناه لحظه هایت شده…
این روزها لبریز دردند نفس هایم و گرد غم شیشه های عینکم را تیره کرده است بدجور در آشفته حالی ام شبها برشانه های خانه شبیه تابوتی راه می روم تا صبح درهیاتی جدید به زندگی برگردم رنج های بی شمارم را لبخندهای همیشگی ام…
از طبقه ی سوم ساختمان حوالی هر بامداد برمی خیزد روحم درشهر پرسه می زند رفتگرها را سلام می دهد وبه نشانی تو سرک می کشد خانه ی نبش کوچه از حیاط عبور می کند رایحه ی تو را نفس می کشد وبه رسم مهر…
ترانه های مهرت همراه آوازهای دلکش حضور تو و بی تابی های شبانه ام در لَختی نگاه معصومانه از تو خلاصه می شود من هرشب به جرعه ای بوسه های بیقراریت بسنده می کنم وقتی تو در خوابی عمیق کوچه های پاییز را همراه برگ…
آغوش وا می کنم به روی تنهاییش درآذری که قرارمان بود در پاییزی که وعده داده بودم #علیرضا_ناظمی 2
هرشب به خوابهای من سرک می کشد آغوش ِ باز ِ خیال دلکش تو ومن مشتاقی مهجور خزیده به کنجی از غم جان تازه ای می گیرد وجودم به آمدنت … شبم نورافشان می شود چشمهایم بارانی وشعرهایم چه قرار تازه ای می گیرند از…