دستهایم گل می چینند از پیراهن  شب من طلوع  صبح  را در  حنجره  زمان  جستجوگرم خوشه های  محبت در دامان  تو قد  می  کشند بگو  چند  فصل دیگر باید برای  اقتدار  ماه   شانه  سپر  کنم تن  پوش های  جدید جشن  های  جدید و  سر…

آرامتر … به قافله ی دل سری بزن کین درد بی امان فراق تو توأمان از من امان ستانده و بسیار می کِشد جان را به بزم غم ای روشنای دیده ی از غم مشوشم ای عندلیب دیده ی بیدار قصه ها باز آی آفتاب…

مشاعره چشم های تو با ماه در التهاب شروع فصلِ عمیقی  از غبطه های من رقم می خورد  تب تند نوشیدن چایی بوی انگشت پیچ دستانت  در وهمی لبریز از بوی گلاب و قند پسته ی لبان تو به فاصله کمی از من با من…

فرصت هایی به تماشا موج مواج شبهای دریاکنارت تپش آشفته قلب هایمان چکامه های یاد تو هوس حریص همیشگی من و جنگل انبوه نگاهت که ذره ذره مرا  به سایه ساری مهر در برمی گیرد… #علیرضا_ناظمی 4

شورانگیرند عاشقانه هایت من به این غمزه ی بدیع واژه ها در ساحت بکر تصاویر ناب نگاهی تازه دارم پیشتر از آنکه بیایی ونشاط پنجره های باران خورده باشی در سطر چینی های هر سپید ودرآغوش خود نقاشی کنی مرا در قابی از آینه گردانی…