از نشاط صبحگاه، برخاستم از ازدحام سایههای بیصدا و در نگاه بغضآلود من گلههای اسب، شیههکشان ممتد، در امتداد افق بیصبرانه میتاختند گوزنی کورسو در حوالی شعرهایم پرسه میزد دُرنایی، طرب میخواند برف، تاشانههای کوه بالا آمده بود و چله یکلمات، بر تنِ نحیف دشت،…
علیرضا ناظمی
2 دقیقه مطالعه
چابکتراز همیشه در فراخوان آینهها، پنجره دستهایش را گشود و برای فوارههای حوض، به پاس همدلی، آوای مهر میخواند کوچه با پرستوها آشتی کرده بود سبدی از کلمات به استقبال باران میرفتند گل با کبوترها طرح دوستی ریخته بود و نشاط، دست در جیب شلوارش،…
علیرضا ناظمی
2 دقیقه مطالعه
گریختیم از هر چه درد و پیوستیم به حاشیهی ساکت شهر، به درختان و درنفسکشِ سالیانِ دورِ زیستن، ماندیم و دیگر برنگشتیم حتی برای یک نگاه، از پشت سر تا شهر را نظاره کنیم ما پیشتر از این، پیش از آنکهزندگی را بفهمیم، تنها زنده…
علیرضا ناظمی
1 دقیقه مطالعه
گریههایم از پردهها خجالت میکشند، چشمانم،آشفتهسر، در گذرِخاطرهها سرک میکشند ردّپای او در ذهنم جاریست از کنار مبلها آرام میگذرم، در کنار شومینه آرام میگیرم؛ و آتش است که فارغ از خشم و عصیان، در جانم سیاهچادر میزند، با عطشی لبریز از عاطفه در حسی…
علیرضا ناظمی
1 دقیقه مطالعه
ما دستهایمان را به الفتِ شب گره زدیم و تاریکی را در هذیانِ پنجرهها شکافتیم به استقبال ستاره رفتیم، در خلسهی مهتابیِ شب و تا بامدادان، غرقه در کوهی از حسرت و آه، چشم در تماشا دوختیم به روی دلتنگی، درها را بستیم و به…
علیرضا ناظمی
2 دقیقه مطالعه
در تمامی خوابها کبوترهایی بودند قاصدِ بذرِ شعف که در چشمانشان مهر روییده بود و چینِ غم از پیشانی برمیداشت بالِ پروازشان گنجشکهایی، حوالی خطوط سفید عابرِ خیابان به دور از هیاهوی چراغقرمزها آرزو میچیدند در کالبدِ شهر نبضِ ساعتها آرامتر از قبل میزد چشمانِ…
علیرضا ناظمی
2 دقیقه مطالعه
دستهای ما راویان نشاطند که به هم رسیدهاند با کلی خاطره: از درشکههای قدیمی و اسبهای زینشده تا عمق روایتِشهری نو از دوچرخه تا ماشینهای روز ما مسافرانی پناهنده به شب گاهوبیگاه با نوستالژیهایمان قدم میزنیم زیر درختهای نارونش و میایستیم لحظهها برای شمردن خودرودهای…
علیرضا ناظمی
2 دقیقه مطالعه
فردا، روزی سرد خواهد بود و سنگین از ارتعاش پاییزی درختان و هوای کوچهی ما لبریز خواهد بود از دوردستهای فاصله شبها ترسناکتر خواهند شد و ستارهها دیگر نخواهند رقصید ماه دیگر حوصلهی زایش نور ندارد و تگرگ،در کام آسمان ریشه میدواند مهتاب چارقد صبر…
علیرضا ناظمی
2 دقیقه مطالعه
حرفها در دهانم نمیچرخید زبانم را گویی… و سرانگشتانم بودند که راوی قصه شدند از آسمان، تندباد وزید و من نوازش باد را از پشت دریچهی کولر دیدم تماشایی بود: رقص پردهها در آغوش خیالانگیز وسوسه و علائم هشداردهنده پس از آن که به ملاطفتی…
علیرضا ناظمی
3 دقیقه مطالعه
آخرین خبر رویداد مهمی بود: تخطی عاشقانهای مدام شبیه نیش زنبور عسل در رگبرگ های گلها صحبت از پیراهن تنهایی مرد تشنهای ست که چهار بار،فصل پنجم را دوره کرده و ماجرایش تیتر اول تمام روزنامههای شهر شده خدایا، به جای اینهمه برج کمی هفته…