خوشبینم، به رقص پرستو و پرواز عطشناک لبخند به جادوی هزاره خیال در بُن رستاک اندیشه من   به تناسب مهر وعاطفه به تناسخ عاشقانه های حوالی برگ ریز پاییز به سکوت فریادهای مدام بی هوا… همیشه غبطه می خورم #علیرضا_ناظمی 1

قفسی دلگیر است بی تو   برایم این شهر صبحگاهان چون پرنده ی دربند ظهرگاهان چون آفتاب در محاق شامگاهان چون اسیر در غربت ایستاده در تماشا شامگاه را درنظاره ام امشب و هر شب شبیه مغروقی در موج وجب به وجب خاطره را راستی…

می آیم از دل ستاره ها سربه زیر با قامتی افراشته و کوله باری از ستاره به دوش تا کهکشانی از مهر پیشکش نگاهت کنم وقتی به قاب چشمان من زل می زنی ومن به قدر یک آه طاقت دوریت را ندارم… #علیرضا_ناظمی 1

به ساحت زمین چنگ می زنیم آنگونه که رگبار هیچ دردی در فصل اغمای اشک ولبخند سو سو نزند به ساحت زمین آیه های درد می خوانیم تا بازتاب دموکراسی آینه ها رشک تلفیقی آب باشد و انبوه عاشقانه ای که سرآغاز یک رستاخیر ابدی…

تکثیر می شوی درمن همچون باد همچون آواز همچون شعر همچون نَفَس ومن سرآسیمه از   اینهمه تکثر در جان در قلب در وجود در شعر ترا می ستایم بسان آنچه مقدس است شبیه مادر… #علیرضا_ناظمی 1