بر تار وپود هستی نقش تو جاودانه خواهد ماند مابین لچک ترنج های حوالی قیطران مهر آشفته حالی هایت را از تو دور می خواهم به خط سرخ دل مشغولی هایت تیغ خواهم کشید تو بالا وبالاتر خواهی رفت من به اهمیت واژه های نگاهت…

مادر شکیبا پدر صبورانه هر دو آستین رنج به دندان گرفته گریستند و زیستند وحالا من دلخوش به شعر هایی سپید با خرمنی درد بوسه می زنم   به دستهای مادر به شانه های پدر… #علیرضا_ناظمی 1

از سرزمین نور آمده بودی با گیسوهایی مشوش سربه زیر مثل همیشه نگاهت همه تن تکاپو وجودت همه تن چکامه ودر خاطر افسرده ی من پا نهادی دهانم واژه شد غزل پا گرفت وهزار افسوس که خواب مرا صدایی به هم زد افسوس ،افسوس و…

آمدی از مسیر شب چراغ به دست ودربازتاب باور ستاره ها هاله ای از نور شدی که درچراغ خاموش ِ روزگار اکنونم شوقی آفریدی به اندازه یک دنیا مهر و عاطفه #علیرضا_ناظمی 2

دل آشفته در نازکای خیال گره زده دیده را به زمان ودر نگاه غمبارش چه تاسفی عمیق در حوصله عصرگاهی اش پاگرفته فروغ در نگاهش زاده می شود وسهراب درانحنای عرصه ی حضورش ریشه دوانیده کاش غمها زاده نمی شدند کاش غصه ها مقطوع النسل…