برمی خیزم شبیه پرنده ای از شاخساران درخت تا در انزوای بی کسی خویش ثمره ای باشم برای عمر به تاراج رفته ام درخت، گیاه، آب، خورشید در رقابت بامن هوا را نفس می کشند بی آنکه بدانند تنها تویی که اکسیژن خالص تنفسی ومن…

سایه ی من کوتاه می شود کوتاه وکوتاه تر چندان که  دستم به آغوش باور تو نمی رسد وجان می دهم جایی درتنهایی … #علیرضا_ناظمی 0

رفیقم  با عکس های تو از فاصله های دور وقتی دلتنگ، بادلهره به لنز دوربین لبخند می زنی ومی دانی من دلم لک زده برای آن بلورین مهربانی هایت ممنونم از تو که در تند باد حادثه ها راه ِ درمان دلتنگی منی به تماشای…

دلتنگی هایم زیر نور آفتاب مستقیم ،هراسان  می تابد بر گلهای قالی در حیرتم درگوش باد چه گفته ای که ملال نبودنت  دامن ِ شاخه های گل ها را گرفته رها نمی کند وبوسه می زند هوای اتاق را به هوای تو #علیرضا_ناظمی 2

تظاهر کن که با خیال من درآمیخته ای وبگذار رد عطرت در موهایم بماند حتی به قیمت رسوایی وسهم مرا از مرسوله های لبانت واژه بده حالا که در پژواک لبخندت  مرا غرقه کرده قُرق تعلقت به شکل ابر درآ وفنجان های خالی را پرکن…