خوشحالم که توهستی وهرشب دست واژه هایت را می گیری به خانه ی من می آیی برایم چراغ می آوری وغذای روح تا من دربستر شعرها آرام بین صدای کلمات موسیقی اسمت را تن پوش خودم کنم ودراز بکشم نامت را روی مه آلوده شبهای…

آتش عشق درونم را هیچ آبی سرد نمی کند مرا به جرعه آبی مهمان می کنند غافل از اینکه هرم این آتشین بیکرانه در من چندان زبانه می کشد که دریا هم ظرفیت خاموش کردنش را ندارد من سالهاست با این  بی نهایت ِ دوست…

دستهای تو … کان سخاوتند و آرامش وجودی مرا سبب من به پروانگی دل خویش ایمان دارم وبه رازی که میان من وتوست واقفم بگذار از دستانت پرندگی برچینم به بالهایم شوق پرواز بده بگذار تا همیشه دنیا عاشقت بمانم #علیرضا_ناظمی 1

موسیقی چشمهایش گیرا بود وهُرم نفس هایش را می شد درهوای کوچه حس کرد لباسهایش رایحه ی گلهای بهاری داشت لبخندش صمیمی بود وکمی غمناک آهسته می خندید وموهایش در مسیر باد رقص کنان ترانه خوان بودند شانه هایش می لرزید دستهایش عرق کرده بود…

افسردگی رژه زنی ست درتنهایی که گام در برهوتی تهی از عشق می زند بی آنکه دلی به حالش بسوزد افسردگی انزوای زنی است در رنج در قهقرا وای کاش  هیچ زنی تنها نبود… #علیرضا_ناظمی 1