چشمهایت زلال جاری احساس نگاهت دریا دریا مهر لبخندت بیکرانه اشتیاق براستی تو ترجمان واژه های صداقتی و نبض ملیح شعرهای سپیدی که جان گرفتند ومن شاعرش شدم #علیرضا_ناظمی 3

آرامتر … به قافله ی دل سری بزن کین درد بی امان فراق تو توأمان از من امان ستانده و بسیار می کِشد جان را به بزم غم ای روشنای دیده ی از غم مشوشم ای عندلیب دیده ی بیدار قصه ها باز آی آفتاب…

دیوانه وار روسریت راکنار می زنم خط به خط  به شعرهای سپیدی می رسم که درحافظه تاریخی ام تا ابد خواهند ماند… #علیرضا_ناظمی 4

مشاعره چشم های تو با ماه در التهاب شروع فصلِ عمیقی  از غبطه های من رقم می خورد  تب تند نوشیدن چایی بوی انگشت پیچ دستانت  در وهمی لبریز از بوی گلاب و قند پسته ی لبان تو به فاصله کمی از من با من…

کوچه را به شوق آمدنت آذین بسته ام درهرگوشه شاخه های گل به گردش چشمانت به گلدان آویخته ام وعطر گیسویم را در حوالی تو پراکنده کرده ام بیا که کوچه ،خانه ، پنجره وچشمهای من منتظرند… #علیرضا_ناظمی 4

فرصت هایی به تماشا موج مواج شبهای دریاکنارت تپش آشفته قلب هایمان چکامه های یاد تو هوس حریص همیشگی من و جنگل انبوه نگاهت که ذره ذره مرا  به سایه ساری مهر در برمی گیرد… #علیرضا_ناظمی 4