همیشه تو پنهان بودی در رمزآلود بغض من در سکوت شعرهایم در فریاد چشمم در تپش پنجره های به انتظار تو نشسته و من آبرو داری کردم تا نامت درهیچ سطری لق لقه ی زبانها نشود #علیرضا_ناظمی 2
فهم عمیقی ست درخت شدن درست مثل آبتنی در تشت خورشید در پاییزی که باد از کوچه ی مهر می وزد #علیرضا_ناظمی 2
در قهقرای کودک درونم مستانه ی نگاه تو هنوز آتش می افروزد به لبخندهای مکرر به غمزه های شیرین به واژه واژه محبت عمیق تو خیلی وقت است از یاد برده ام که فاصله نیست ما را از همدیگر دور کرده جبر زمان است #علیرضا_ناظمی…
پاییز به مرز هشدار رسید می خواستم ادامه دهم اما نشد هشدار در پی هشدار ومن در خود فرو ریختم نیمه شبی جانکاه که رفوکردی خاطرات را به تن پوشی از فراموشی من لبریز درد درلباس هایم فرو رفتم انعکاس عجیبی داشت آینه صدای تو…
بر شاخساران بی برگ رؤیا نشسته ام به تماشا زلال عطشناک آرزو را در آفتابگیر حوصله چشمانم درخت بهانه بود من در آغوش سایه فهم لذت یک عاشقانه را بی هیچ تردیدی رخ در رخ جاده سخت مشتاقم #علیرضا_ناظمی 2
تا ماه قد کشیدیم آرام بی صدا من در تکاپوی تفاهمی تو در بیدار آرامشی وحالا سالها گذشته تو قد می کشی تا ماه من قد می کشم با آه…!! #علیرضا_ناظمی 2