گریختیم از هر چه درد و پیوستیم به حاشیهی ساکت شهر، به درختان و درنفسکشِ سالیانِ دورِ زیستن، ماندیم و دیگر برنگشتیم حتی برای یک نگاه، از پشت سر تا شهر را نظاره کنیم ما پیشتر از این، پیش از آنکهزندگی را بفهمیم، تنها زنده…
گریههایم از پردهها خجالت میکشند، چشمانم،آشفتهسر، در گذرِخاطرهها سرک میکشند ردّپای او در ذهنم جاریست از کنار مبلها آرام میگذرم، در کنار شومینه آرام میگیرم؛ و آتش است که فارغ از خشم و عصیان، در جانم سیاهچادر میزند، با عطشی لبریز از عاطفه در حسی…
ما دستهایمان را به الفتِ شب گره زدیم و تاریکی را در هذیانِ پنجرهها شکافتیم به استقبال ستاره رفتیم، در خلسهی مهتابیِ شب و تا بامدادان، غرقه در کوهی از حسرت و آه، چشم در تماشا دوختیم به روی دلتنگی، درها را بستیم و به…
در تمامی خوابها کبوترهایی بودند قاصدِ بذرِ شعف که در چشمانشان مهر روییده بود و چینِ غم از پیشانی برمیداشت بالِ پروازشان گنجشکهایی، حوالی خطوط سفید عابرِ خیابان به دور از هیاهوی چراغقرمزها آرزو میچیدند در کالبدِ شهر نبضِ ساعتها آرامتر از قبل میزد چشمانِ…
دستهای ما راویان نشاطند که به هم رسیدهاند با کلی خاطره: از درشکههای قدیمی و اسبهای زینشده تا عمق روایتِشهری نو از دوچرخه تا ماشینهای روز ما مسافرانی پناهنده به شب گاهوبیگاه با نوستالژیهایمان قدم میزنیم زیر درختهای نارونش و میایستیم لحظهها برای شمردن خودرودهای…
فردا، روزی سرد خواهد بود و سنگین از ارتعاش پاییزی درختان و هوای کوچهی ما لبریز خواهد بود از دوردستهای فاصله شبها ترسناکتر خواهند شد و ستارهها دیگر نخواهند رقصید ماه دیگر حوصلهی زایش نور ندارد و تگرگ،در کام آسمان ریشه میدواند مهتاب چارقد صبر…