سهم من از زندگی همین آواهای ماندگار توست درسکوت شبها به وقت خواندن دموکراسی عشق در خط به خط قصرآبی وصداهای سهمگین حوالی تو که در ذهن می پراکند واترینگ از بلندی های بادگیر ومن چقدر دستانم تهی ست که  نه می توانم چشمهایت را…

همه چیز برمی گردد به تو به فصل خوب خوشه چینی از باغ کتاب به زمان آبیاری گلهای باغچه به وقت هایی که نگذاشتی هدر بروند کتاب خواندی ورزش کردی وبرای پروژه های ناتمامت تمام وقتت را گذاشتی وحالا خستگی جان پناه لحظه هایت شده…

این روزها لبریز دردند نفس هایم و گرد غم شیشه های عینکم را تیره کرده است بدجور در آشفته حالی ام شبها برشانه های خانه شبیه تابوتی راه می روم تا صبح درهیاتی جدید به زندگی برگردم رنج های بی شمارم را لبخندهای همیشگی ام…

از طبقه ی سوم ساختمان حوالی هر بامداد برمی خیزد روحم درشهر پرسه می زند رفتگرها را سلام می دهد وبه نشانی تو سرک می کشد خانه ی نبش کوچه از حیاط عبور می کند رایحه ی تو را نفس می کشد وبه رسم مهر…

ترانه های مهرت همراه آوازهای دلکش حضور تو و بی تابی های شبانه ام در لَختی نگاه معصومانه از تو خلاصه می شود من هرشب به جرعه ای بوسه های بیقراریت بسنده می کنم وقتی تو در خوابی عمیق کوچه های پاییز را همراه برگ…

آغوش وا می کنم به روی تنهاییش درآذری که قرارمان بود در پاییزی که وعده داده بودم #علیرضا_ناظمی   2