ساعت عاشقی از نو کوک شده است عقربه‌هایش هر ثانیه را به نام تو زخم می‌زنند… و من؛ در آغوشی از که از گذرگاه‌های تنم  ردپای تو را شسته‌اند… تنها سایه‌ات را مثل آخرین برگِ دعاهای پاییزی درحالی که پوست سینه‌ام  هنوز جای ناخن‌هایت را…

از کوچ ساحل آمدی دریای من سواره بر موج چشمم  درتسخیر ِ امواج تپنده  به هوای تنفس ساحل ومن همه تن نظاره به هیأت چتر زلفانت در فوج فوج ِ بارش شهابی   از مسیر مهتاب  از مه آلود بیقرار عینکی در شب زفاف شیشه های…

به‌ رقص آمده اینجا، هوای مردادی به جوششی که در آن ردپای تو پیداست و باز تاب نگاهی  پر از نسیم تنت تمام طول شب و روز با ملیح سخن چقدر دیده‌ به راه تو باخته مهتاب در آسمان بلند بزرگ پیشانی به وقت چیدن…

در فراسوی خیال تو پشتِ پنجره‌هایِ التیام —آینه‌هایِ شکسته‌ی آرزو— خمیده به ردِّ نگاهت در سایه‌سارِ مهرت — ایستاده باران باش و ببار از ابرهایِ مه آلود آرزو تا شستشو دهد این زخم‌هایِ بی‌کران را تا بروبد این بیابانِ دلتنگی را سکوت رابشکن! مرا با…

باید گذشت از پیچِ جاده‌های خاکی — از فاصله‌های بی‌قِران از راهی که پا می‌درد باید رسید به نفسِ گرمِ یار به آغوشِ گره‌خورده ‌با سکوت به آرامشی که می‌بارد باید گرفت: بوسه‌ای که می‌شکفد مثل انار بغلی که خارِ تنهایی را می‌شکند و اشکی…