بر تار وپود هستی نقش تو جاودانه خواهد ماند مابین لچک ترنج های حوالی قیطران مهر آشفته حالی هایت را از تو دور می خواهم به خط سرخ دل مشغولی هایت تیغ خواهم کشید تو بالا وبالاتر خواهی رفت من به اهمیت واژه های نگاهت…
تو حق داری از من دلخور باشی دلت که تنگ می شود قهر می کنی تا من نازت را بکشم درست مثل این چهل سال… #علیرضا_ناظمی 1
مادر شکیبا پدر صبورانه هر دو آستین رنج به دندان گرفته گریستند و زیستند وحالا من دلخوش به شعر هایی سپید با خرمنی درد بوسه می زنم به دستهای مادر به شانه های پدر… #علیرضا_ناظمی 1