کنج دنج آرامش من جایی ست که پنجره با رکابی حوصله همواره نغمه ی شادی دارد چراغ مطالعه روشن است وشمع ها درتضاد با تکنولوژی گارد گرفته اند بی هوا موسیقی ملایم گل ها در هوا پیچانده عطر محبت را آزادی از غمزه ی اتاق…
زمستان آمده است تا نبودنت را جار بزند وقتی واژه ها دردهانم نمی چرخند وباد دارایی هایم را برده دلخوش به شاخه های تاکم وقتی دور است ازمن چشمهایت ونگران در شعرهایم جوانه می زند برف #علیرضا_ناظمی 1
شومینه از هوای تو پرشده است من درآتش عشقت در گداز وجودت که قابله ای ست درخور مرا مشایعت می کند در تولدی دوباره در رهن زندگی #علیرضا_ناظمی 1