تاپاسی ازشب هرشب بومی کشم گل های نرگس هواخواهت را سالهاست رفیق سردردهایم هستند گلهای دستچین تو هنوز لبریز رایحه توست اتاق ومن چقدر اسیر آن سلام آخر تو ام #علیرضا_ناظمی 2
شکاک نگاه می کنم به قدرت ابرها درچشمانم نگاهی پست مدرن چشمک می زند پاییز را دست کم گرفته است باران را … وقتی سیاهی می رود شعرهای سپیدم فجیع است این تبسم دزدکی مهر از کولم بالا می رود آبان برایم نقشه کشیده…
از کنار پنجره حوالی شاخه های آغوش گشوده گلها تو را صدا می کنم به آمدن برای بستن عهدی راستین و پیوندی محکم که زندگیمان را به آغوش خوشبختی گره بزند ورنج سالهای دورمان را در کند از زندگی تا سلامی دهیم خاطره انگیز به…