بیمناکم  از این بودن که هنوز  که هنوز رنگ موهای مرا حفظ نشده ای به کدامین سوگندِ هر شامگاهت بوسه بزنم وقتی هنوز دارند می رقصند النگوهایم و تو… دستمالی برای زدودن گَرد از شال آفتابی‌شان تکان نمی دهی بگو…! چرا به باور آینه ها…

گاهی  بیدادگری  به نگاهی وگاه به‌استغاثه ای از مهر همراه مانده ام درپیچ وخم کتابهایی ژولیده شعرها راچگونه پَرِپران ‌ِپرواز می‌دهی در تکاپوی شاعرانه‌هایی که بوی جنون می دهد در  فرصت‌عمیق دل تنگی چه کنم که شولای غم   از خیام خوانی بی اعتنای ماه بافته…