در رگ‌هایم می‌تپد قلبی که جای تو جا مانده است درآن تبِ تنِ تو، آتشی‌ست که بر گونه‌هایم جوشی سرخ می‌نشاند هر صبح پیش از آنکه خورشید طلوع کند در چینِ لبخندت خانه می کنم موهایت را هر شب مثل برگ‌های پاییزی شانه می‌زنم و…

ناگفته پیداست تو در هوای بهارینه‌ی نگاه من گیسوهایت را بر شاخسارِ شب می‌آویزی و آغوش من، کوله باری می‌شود پر از آوازِ پروانه‌های بی‌بال… تا در بستر آفتاب، دلت با سایه‌های طلوع همآغوش شود و پلنگ چشمان تو چنگ بزند به ریسمانِ مهتاب تا…