لابلای شاخه های گل تصویر ماهتابی تو چه درخششی دارد اصلا تو آمده ای که جهانم را متغیر کنی لبخند آورده ای تا آرام باشم مهر آورده ای تا قلبم را تسخیر کنی از ژرفای جان دوست تر دارم این بی بدیل محبتت را همین…

لبخندهای تو از پشت پنجره  به من چشمک می زند قصد رفتن داشتم برمی گردم با کوله باری ازخستگی ها  چشم به دست تو دارم ودیده به لبهایت تا به شوق، وارهیدن را از داغ غمها نشانم دهی به من یاد بده ریشه کن کردن…