تاپاسی ازشب هرشب  بومی کشم گل های نرگس هواخواهت را سالهاست رفیق سردردهایم هستند گلهای دستچین تو هنوز لبریز رایحه توست اتاق ومن چقدر اسیر آن سلام آخر تو ام #علیرضا_ناظمی 2

از کنار پنجره حوالی شاخه های آغوش گشوده گلها تو را صدا می کنم به آمدن برای بستن عهدی راستین و پیوندی محکم که زندگیمان را به آغوش خوشبختی گره بزند ورنج سالهای دورمان را در کند از زندگی تا سلامی دهیم خاطره انگیز به…

بگو چند بهار دیگر صبوری کنم وبه آفتابگردان ها قول آفتاب بدهم و انتظار تو را بکشم درخانه باغی که سالهاست قفل آن بسته نشده است بگو چند ساعت بگو چند ثانیه من طاقت بیشتر از این را ندارم به فریادم برس خیلی زود بیا…

هوس کرده ام درپاییز بمانم به هوای تفألی به دیوان حافظ دوتا چایی با طعم دارچین دسته گل نرگس همیشگی خرمالوهای دستچین شده ی تو مهرماه جانبخش قشنگ وگوشه ی دنج باغ به وقت شاعرانگی کاش می شد اما گریزی نیست از سرما زمستان درراه…

آب ،ماهی، ماهی آب چه سنخیتی ست میان این هردو باهم ماهی بدون آب زنده نیست وخیال آب بی حضور ماهی نقش خاطره ای نمی تواند زد درست مثل   من وتو ،تو ومن که بی وجود یگدیگر شاهد مرگ عشقیم در رگ هایمان ……