آه بانوی قالی باف من که درکمرکش جاده زندگی کارت گره خورده به رشته های نخ دارقالی ودفتین وچه ماهرانه نقش می زنی تصاویر شاعرانه ات را همراه لحظه های لبریز دردت به قاب قالی تاپشت منظره چشم نواز گلها وطرح زیبای فرشت پنهان بماند…

ما خیلی وقت است درکوران روزگار تنهایی را تجربه می کنیم تلخ تلخ ورایحه های شیرینی از دور دست ها ما را به سمت خود فرا می خواند شبیه بوی قهوه از چند صد متری کافه #علیرضا_ناظمی 1

کبوترهای سفید هم سایه های سیاهی داشتند امان از این سیاهی شوم که هرکجا می روی دنبال توست شبیه تنهایی #علیرضا_ناظمی 0

بارانِ صبح را دوست دارم وعطر شب بوی موهای تو را که می پیچد در حریر نازکای اندامت ودلچسب می شود بهمن ماه واسفند پیش رو #علیرضا_ناظمی 1

دهانم پر است‌ از حرف ودر شهر چون باد می چرخم سرگردان وسراغ تو را از هر عابری می گیرم بگو کجایی که در من بیداد می کند آغوشی که تو را ندارد و شعرهایی که نبودنت را هراسان  خط به خط به خط می…