برای بعد از خودمان باید… حرف تازه ای به یادگار بگذاریم انسانهایی هستیم از شرق به غرب دونده واز شمال به جنوب رونده درپیچ هاسرگردانیم ودر عمیق آتشبارهای زندگی چون مردمان مستأصل دست بر دست ایستاده ایم در کنجی باید برخیزیم از زمخت ذرات معلق…
در بهارانه ی این زندگی زیبا حَظّی ، کرشمه ای وچقدر دوست داشتنی ست لبخندهای دلکش هر صبح تو وقتی دقایقم لبریز دلتنگی ست #علیرضا_ناظمی 2
چایی من سرد می شود من می مانم وخاطرات ودلتنگی تو می مانی ودفتر شعرهایمان آغوش باز دقایق ومجالی که برای قرار نیست صدای تیک وتاک ساعتی که درمغز پنجره می کوبد چشم انتظاری های من ودلهره هایی که سهم من نبود … #علیرضا_ناظمی 2
زیبا شده ای واین چیز کمی نیست قشنگ تر از همیشه و با چرخش سکان ابرها پایین می آیی شبیه باران پاییزی که سستی را می برد وبا خود انگیزشی لبریز حظ به همراه می آورد از سر درختان روسری می کشی صید دلها می…
بوی قهوه تو سرک می کشد در تمام وجودم و من چه لبریز می شوم از تو وقتی عاشقانه درتختخوابم چشم به قاب عکست به ژست های تو جلوی لنز دوربین حسادت می کنم و چقدر مرا هوایی آن نگاه مستت می کنی هرشب که…
وعده ما جایی حوالی خیابان زیر باران درهوای دلچسب زمستانی که بوی آشتی داشت و همدلی با چاشنی عشق وطعم ملس گلهایی که دوستشان داری چشمهایت که برق تماشا داشت و کفش های کتانی تو که تا فرق سر در آب رژه می رفتند روییدن…
رقص دستهای تو حوالی پیچک ها دیدنی ست وقتي دامن دامن پروانه در تبلور احساسی شاعرانه دخیل می بندند به گیسوی گل ها و چه تماشا دارد حَظ نمکین تام و تمامت بهنگام آفرینشی ادبی از جنس گلواژه های مهر چیزی شبیه سپید چامه هایی…
چه محجوب حوالی من نفس می کشی با هجمه ی انبوهی از غمها که سیطره کرده اند آغوش مهربانت را و تو فارغ از هرچه سرنوشت بد با لبخندهایی از جنس همدلی به روی زندگی مان آغوش می کشایی با مهرورزی و تپش عاشقانه ی…
همیشه پلی هست از این سوی جغرافیا تا آنسوی بیکرانه ها که من را به تو می رساند در غروب؛ رویا گونه درتاریکی در روشنایی من از تو جز بله نشنیدم وتو از من نخواه نه بگویم پیوند ما رستن عمیق واژه ها ست درشعر…
به من آرامش می دهی و با لبخند ملیحت پروانه ها را به خانه ام دعوت می کنی برایشان گلدان گلدان گل هدیه می آوری وپریشانحالی از خانه ام رخت برمی بندد نازنینم مرا به فنجانی سکوت به نوشیدن قهوه ای داغ وبه شنیدن شعری…