شعرهایم بال پرواز ندارند گاهگاهی مرزهای خیال را در می نوردند تا چشمهایت را ببوسند #علیرضا_ناظمی 2
به من بگو چه نسبتی ست میان تو وبهار بگو از کدام کوچه می آیی که تمام شامه ی شهر را عطر ِ سیبِ تو پرکرده است #علیرضا_ناظمی 3
در هوای چهارباغ گیسوی تو پاییز را نفس کشیده ام وحالا در بی گمانی لحظه ها ساعت های شنی قلب تپنده مرا همراهند در ثانیه هایی لبریز از انتظار تو … #علیرضا_ناظمی 3
دست دردست هم باران را رصد می کنیم با چترهایی لبریز مهر وگام هایی که ما را به آنسوی جاده های پر رمز و راز رهنمون است دیده در باران می شوییم برای گل ها آرزوی سلامتی می کنیم به درختان سلام می دهیم وپنجره…
بوی پیراهن تو را دوست دارم آن عطر بی مانند وچقدر حریصانه دل به دلش می دهم وقتی باید تلاش کنم تا بیشتر ازقبل تو را داشته باشم تبعیدم نکن به عزلتی که درآن بوی نا شهر را فرا گرفته بگذار درپناه مهربانی تو بجای…
درخامی بسر شد روزگارمان شبیه چنارها ی کنار خیابان جا مانده از قافله ی جاده ودر شهر ، زمستان بیدادگرانه پرسه می زند حوالی سرانگشتانمان مرا ببخش که دستانی را که به سمتت دراز کرده ام سرد است این خاصیت این روزهای لبریز سرماست ولی…
پروانه وار برمدار تو می گردم ومی گردم ومی دانم دلتنگی هایم به خانه تان سرک می کشد و از دل پنجره تا گوشه دنج حیاط دامنی می گستراند ازمهربانی لبریز از عشق مملو مگر من وتو غیر از این چه می خواهیم #علیرضا_ناظمی 3
آغاز بهارینه ی زیبایی هاست لبخندت مرا به دلکش آن آفتاب عالمتاب مهمان نمی کنی ؟ #علیرضا_ناظمی 3
لبخند زدی دلم ریخت داشتم آخرین کوک را محکم می زدم تا گره کور نشود دوک ها لغزیدند پارچه های حریر زیر دستم سُر خوردند من دیگر به لباس مجلسی آن بانو فکر نمی کنم تو تمام حواس مرا دوخته ای به اِپل سینه ات…
درحیرتم از آهی بلند که آرام رخنه می کند درسطرهای طولانی شعرم من تنها عاشق او بودم در فصل انار که پسته ها لب گشودند ومدرسه ها بازشد می خواهم دوباره رصد کنم روزهای دوباره ی آمدنش را تا اندوه از گرده ی شبهای دلتنگی…