در قالبی جدید چون انار گرداگرد شاخه ای در زمستان چشم می پالایم زندگی را از روزن نور ودرگلویم صدای بوسه ودر دستهایم سخاوت مهر روانه است به سمت واژه های پرتنش مهربانش حتی تاریخ ها را جابجا می بینم از شنبه به چهارشنبه پرتاب…

جهانم ؛ واژه واژه ی چشمهای توست دلسپرده ام به لهجه ی ناز لبخندت سالهاست تردد من از کوچه غزل به شوق تماشای تو بود  پروانه وار دورت می چرخم چقدر به تو رنگ ،قرمز یاقوتی طراوت می دهد تو شبیه هیچکس نیستی من شبیه…

بگذار در رویای داشتنت هنگامه برپاکنم زنی با عطر گل های نرگس با قامتی افراشته موهای بلند ومن که درهوای بارانی تهران تو قدم زدن یاد گرفتم گرم همچون آفتاب داغ چون گلاب آتشین لبخندت وتبانی دستهایی که از آستین بالا آمدند تا درمن رستاخیزی…

آوای شکوفه های بهاری سوز دلِ سینه چاک من التهاب چشمهای غمگنانم در بهاری که لبریز بود از شادمانی ومن نگاهم به در خشک شده تو نیامدی ودر دل من شورش سربازان نوروز دلشوره آفرید وهنوز این غم باقی ست #علیرضا_ناظمی 2

رجز سکوت درقلب شهر بیقراری پای ساعت های به گِل نشسته دردهای سینه سوز تو وبشارتی که هربار شعر من می دهد با درنگی لبریز از تماشا وشکیبایی عصرانه ای امید آفرین… #علیرضا_ناظمی 2