تو خلاصه ی زمستانی سرد و دوست داشتنی پر بارش ،برفی  برای چشمهایت اسفند دود باید کرد مهم فصل آمدنت بود که مهربانی را رقم زد و فصل کوچ پرستوها را که  حالا بهار را مژده می دهد #علیرضا_ناظمی 2

وقتی چشمهایت لمس می کند چیزی را به تعدد ارزش می یابد ودر رگه های حیاتش خون تو جاری می شود این را عابری گفت : که تو را دیده بود ومعنی عشق را می فهمید وحالا سالها گذشته وهنوز کتابهای من بوی تو را…

به کافه های شهر سرمی زنم با سری پر از شعر ودرمن هنگامه برپا نمی کند طعم هیچ قهوه ای مگر قهوه های تو که با آن  حس قشنگ ودوست داشتنی دستهای خیالت در جان ولوله برپا می کند هر روز عصر شبهنگام وگاهکاهی که…

شبیهیم به هم مسافران قایقی دراوج اضطراب روان به سوی مقصدی پراز هراس که بانگاه آفتاب خیس می شویم وغمزه های ماه به کام غصه می کشاند اشتیاق مان غم را مرور می کنیم واز تزاحم غصه ها عبور می کنیم به بانگ چاوش شبانه…

صدای زنگ در می آمد تو بودی همراه خودت بهار را آورده بودی صدای گنجشک های عاشق را رقص پرستوها را واما من دل نازک‌تر از همیشه در را گشودم تو بی درنگ درآغوشم جا خوش کردی وگفتی: بهار است ؛ بهار من به دستهایت…