در سایه سار ناملایمتی ها آنجا که شولای غم برگرده روزهایت انداخته بود زمانه آمدم تا در ازدحام واژه های غم آلود معبری برایت باشم برای رهیدن از سلول سلول دردِ تا مغز استخوان فروکشیده و حالا در گرمای شهریوری این روزهای شاعرانه  به هیچ…

چشمهایت بیکران مهر است  لبخند تو  شکوفه گل انار  می خندی  آستانه تحمل من چقدر کم است  دارد شعر می شود واژه هایم  دلتنگی را سطر اول نوشتم  واژه پرنده شد من با بال آرزو  به شهر شما سفری عاشقانه  خواهم داشت  فارغ از بعد…

توآهسته به من رسیدی وقتی تلاقی نگاه هایمان یکی بود وآفتاب سایه را تاشانه هایمان بالا آورده بود من هنوز آن شاعر سابقم که درشعرم از حرفهایم پا پس نمی کشم بگذار در چشم هایت اردو بزنم وهمینطور در دلت بشکن حصر تنهایی را بگذار…

دستهایم گل می چینند از  پیراهن شب من طلوع صبح را در حنجره زمان جستجوگرم خوشه های محبت در  دامان تو قد می کشند بگو چند فصل دیگر باید برای اقتدار ماه   شانه سپر کنم تن پوش های جدید جشن های جدید و سر…

قبض روح می شویم تا می رود این آینده موهوم بیاید رنگین کمانی از دردها پینه ی شانه هایمان می شود سرخ زندگی می کنیم پرپر می شویم و زاده شدنمان با درد سیراب می کند خانه ها را دلخوش به شعریم وهوای تازه ای…