در قاب چشمهایت پروانه وار به سمت روشنای دستهایت جهیدم وحالا درمیانه ی انبوهی از دلخوشی ها غرقه ام آمده ای تا جانم باشی جانم باش… #علیرضا_ناظمی 1

وقتی سمت تو با شتاب می آمدم با دهانی باز ورویی گشاده ودر من فرو می ریخت غم‌ها انگار بی هوا چراغ قرمزها را رد کرده بودم و‌ از تسلسل به علائم هشدار دهنده توجه نداشتم وقانون را زیر پا گذاشته بودم وحالا متوقف شده…

چه رازی ست میان بهار ونیمکت های خالی که در شکوفه باران لهجه ها از من و تو گفتگویی نمی کند گرچه پیوند مشترک ما از سالهای دیر است و دور اما نمی دانم چرا این روزها   من این‌قدر دلتنگ تو می شوم… #علیرضا_ناظمی…

دلم می خواهد ؛جایی باشد من باشم ،او باشد جرعه شعری فنجانی قهوه ولبخند پاییزی زیبایش #علیرضا_ناظمی 1

شعرها حرف می زنند این را مادرم می گفت ودر دهانم واژه می گذاشت تا به حرف بیایم وزبان باز کنم درآخر دفتری خرید که با مدادم ست بود هر دو خط های سیاهی روی تنشان داشتند تا من بفهمم وسط اینهمه سفیدی رگه هایی…