دلهره های نبودنت را بغل می گیرم در خیال تکیده شب همراه با نوای باد به انتظار می نشینیم سپیدهایی را که از لمس سرانگشتانت می چکد #علیرضا_ناظمی 1
تظاهر کن که با خیال من درآمیخته ای وبگذار رد عطرت در موهایم بماند حتی به قیمت رسوایی وسهم مرا از مرسوله های لبانت واژه بده حالا که در پژواک لبخندت مرا غرقه کرده قُرق تعلقت به شکل ابر درآ وفنجان های خالی را پرکن…
نگاه من از پنجره نسیم دلکش حضورت وبوی گل های نرگس که مست می کند تمام شامه ی حوالی مرا … #علیرضا_ناظمی 1
خوشحالم که توهستی وهرشب دست واژه هایت را می گیری به خانه ی من می آیی برایم چراغ می آوری وغذای روح تا من دربستر شعرها آرام بین صدای کلمات موسیقی اسمت را تن پوش خودم کنم ودراز بکشم نامت را روی مه آلوده شبهای…
کتابهایم راکه ورق می زنند عطر نام تو درهوا پراکنده می شود گویی بهاراست و فصل اردیبهشت #علیرضا_ناظمی 1
آتش عشق درونم را هیچ آبی سرد نمی کند مرا به جرعه آبی مهمان می کنند غافل از اینکه هرم این آتشین بیکرانه در من چندان زبانه می کشد که دریا هم ظرفیت خاموش کردنش را ندارد من سالهاست با این بی نهایت ِ دوست…
بهارم را رد گام های تو جاودانگی بخشید زمانی که درفصل درنگ در هیاهوها هوهوی باد زمستانی تلاشهایم برای رسیدن به بهار را به سُخره گرفته بود تا نوروز حسرت دلم باشد آمدنت ترنم مهر بود و لطافت قدمهایت ترجمان مهر وسخاوت وحالا سالهاست رد…
دستهای تو … کان سخاوتند و آرامش وجودی مرا سبب من به پروانگی دل خویش ایمان دارم وبه رازی که میان من وتوست واقفم بگذار از دستانت پرندگی برچینم به بالهایم شوق پرواز بده بگذار تا همیشه دنیا عاشقت بمانم #علیرضا_ناظمی 1
تو آمدی بی آنکه بفهمی درمن کارزار شعر شکل گرفت دلتنگی لباسی نو پوشید ودستهایم لکنت گرفتند شبیه شعر سپیدی زاده شدی در پناه شانه هایم گُر گرفت قلبم وحالا من ماندم ویک دنیا حسرت ودلتنگی عجیبی که تنها تو راز آن را می دانی……
موسیقی چشمهایش گیرا بود وهُرم نفس هایش را می شد درهوای کوچه حس کرد لباسهایش رایحه ی گلهای بهاری داشت لبخندش صمیمی بود وکمی غمناک آهسته می خندید وموهایش در مسیر باد رقص کنان ترانه خوان بودند شانه هایش می لرزید دستهایش عرق کرده بود…