باغ رؤیاهایمان به بار می نشید آنگاه که درتبسمی ملیح جانبخشی دارند واژه های نگاهت در رزمایش ایثارگونه ی این روزها درپگاهی که به رسمی دیرینه کنار آتش منزل می‌کنی ومیهمان می‌کنی مرا به چایی داغی با چاشنی مهرت به قصد همراهی #علیرضا_ناظمی 0

با آرامشی عمیق بر قالی احساس تکیه زده ای فارغ از هر نت ناموافق زخمه در دست می نوازی نت های دلخواهت را  با ساز زندگی ودور می کنی اندوه را از کالبد تن از حوالی خویش از حوالی من #علیرضا_ناظمی 1

مست از بوی قهوه می نشینم روبرویت و زل می زنم در حدقه چشمهایت ولمس می کنم دستهایت را آرزوهایم را نفس می کشم چقدر نزدیکم به تو وتنهایی چقدر دور است از من فاصله ها را پرکرده حضورت تنها می شویم با هم ویک…

لبریزی از چکامه های شور وساقدوش توست رایحه ی عطر باد صبا تو از مشرق می آیی آفتاب به فرمان تو می چرخد  درخت، آینده، پرنده در تو نظر دارند برگها به اشاره تو از درخت می افتند وتو همان بانوی شور وصداقتی که ترجمان…

هرچه سیاهی ست دوست دارم شب را موهای تو را  در دل شب موهای تو را… همین پنج انگشت کافی ست تا نامت را در قلبم سیاهه کنم به نوشتن که می رسم زبانم بند می آید شاعر می شوم چقدر آستانه ی  تحمل من…