دهانم بوی واژه های حضورت را می دهد وبا نسیم آمدنت دکان غم ها تخته می شود رنج ها چوب حراج می خورند راستی قیمت بودنت را  کدام صرافی تعیین می کند #علیرضا_ناظمی 1

و من چقدر به هوای ابری آنسوی شیشه ها حسادت می کنم وقتی با تو به اشتراک می گذارند حالشان را و تو آنها را به آشیانه چشمانت دعوت می کنی بی آنکه موهایت را از نگاهشان برگیری من حتی به گلهای پرده به گلهای…

برای بعد از خودمان باید… حرف تازه ای به یادگار بگذاریم انسانهایی هستیم از شرق به غرب دونده واز شمال به جنوب رونده درپیچ هاسرگردانیم ودر عمیق آتشبارهای زندگی چون مردمان مستأصل دست بر دست ایستاده ایم در کنجی باید برخیزیم از زمخت ذرات معلق…

چایی من سرد می شود من می مانم وخاطرات ودلتنگی تو می مانی ودفتر شعرهایمان آغوش باز دقایق ومجالی که برای قرار نیست صدای تیک وتاک ساعتی که درمغز پنجره می کوبد چشم انتظاری های من ودلهره هایی که سهم من نبود … #علیرضا_ناظمی 2

بوی قهوه تو سرک می کشد در تمام وجودم و من چه لبریز می شوم از تو وقتی عاشقانه درتختخوابم چشم به قاب عکست به ژست های تو جلوی لنز دوربین حسادت می کنم و چقدر مرا هوایی آن نگاه مستت می کنی هرشب که…