سنجاق کنید برگ برگ وجود مرا به شیرازه کتابها رها کنید بر شاخساران سرود آوارگی واژه هایم…
چشمهایت بیکران مهر است لبخند تو شکوفه گل انار می خندی آستانه تحمل من چقدر کم است …
دستهایت پناه خستگی هایم شد در فصل برگ ریزان بی آنکه بفهمم عمق این قصه عاشقانه تنها…
توآهسته به من رسیدی وقتی تلاقی نگاه هایمان یکی بود وآفتاب سایه را تاشانه هایمان بالا آورده…
از سکوتش می شود فهمید به اندازه ی من مردد است موانع بین من و او یکی…
دستهایم گل می چینند از پیراهن شب من طلوع صبح را در حنجره زمان جستجوگرم خوشه های…