آن بی نهايت مانا

دروسعت بیکران این نیلگون باد پیما

جایی میان سینه های لبریز آه و درد

تو

آن بی نهایت را مانی

که زیاستین * به تن

تکو* به سر

چشم به راه هیچ رهگذری نداری

آستین همت بالا زده

به شیوه قدیم خودت

به سنت زنان قبیله

هنوز مردانه وار با کوزه ای چسبیده به سینه

وسینه ای گشاده

به قصد رفع عطش ازکودکانت

راه می پیمایی

تا آتش محرومیت

از چابهار آزاد برداری

به غیرت و شرافتت

به بزرگی وعظمت ِ

اعتقاد راسخی که داری

وبرای قلبت

که برای ایران

جانانه می تپد

وبرای خاک شرف خیز بلوچستان

#علیرضا_ناظمی

*زیاستین: نوعی پوشش زنان بلوچ

*تکو:نوعی چارقدبلوچی