خوابم برده است
میان جنگلی هراسان
و هولی که در دل دارم
عمیق تر است از خواب
شبیهم به کودکان مادر گم کرده
که شبیهترند به مادر مرده ها
تا کودکان گمشده
راه دور است،مسير ناهموار
جاده سخت، کفشهایم نامناسب
تشنگی غالب، گرسنگی مهاجم
وزمان چه بد ساخته با من
دراین بیغوله درد
هیچ کس مرا صدا نزند…
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
