قبض روح می شویم
تا می رود این آینده موهوم بیاید
رنگین کمانی از دردها
پینه ی شانه هایمان می شود
سرخ زندگی می کنیم
پرپر می شویم
و زاده شدنمان با درد
سیراب می کند خانه ها را
دلخوش به شعریم
وهوای تازه ای که
قدری بوی مهر می دهد
در هوای رخشان عشق
وفهوای کلامی که
آرزو آرزو
دوست داشتن را
سبز و آرام
سبز و سیراب
سبز و سراینده
در غزل چشم های تو
قبضه قبضه
تداعی می کند…
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
