چه محجوب حوالی من نفس می کشی
با هجمه ی انبوهی از غمها
که سیطره کرده اند آغوش مهربانت را
و تو فارغ از هرچه سرنوشت بد
با لبخندهایی از جنس همدلی
به روی زندگی مان
آغوش می کشایی
با مهرورزی
و تپش عاشقانه ی شعرهای سپیدت
در مرسوله های گسیل شده ی ناز نگاهت
وشاخه گل رُز آبی زیبایی که
همراهت آورده ای
تا فضای حوالی مان
رنگ احساس بگیرد
وشور زیستن
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
